حدود 150 میلیون نفر در جهان برای اصلاح دید یا با اهداف زیبایی از لنزهای تماسی هیدروژلی استفاده میکنند. دسترسی آسان، زیستسازگاری و انعطافپذیری، این لنزها را به نامزدهای جذابی برای تولید ابزارهای تشخیصی غیرتهاجمی برای پایش مداوم نشانگرهای بیماریهای چشمی تبدیل کرده است. طی دههی گذشته، ادغام حسگرهای الکتروشیمیایی با لنزهای تماسی امکان اندازهگیری غلظت گلوکز برای کنترل دیابت و سنجش فشار داخل چشم برای کنترل گلوکوم را فراهم کرده است. لنزهای تماسی الکترونیک جدید حتی میتوانند میزان گلوکز موجود در اشک و فشار داخل چشم را به صورت همزمان توسط واکنشهای الکتروشیمیایی بسنجند. متاسفانه ساخت لنزهای تماسی الکترونیک اغلب پیچیده است، به علت رانش پیام الکتروشیمیایی در اثر پلک زدن قابل اعتماد نیستند و میتوانند دید بیمار را مختل کنند.
دکتر علی یتیسن (Ali K. Yetisen) و همکارانش با ترکیب ایجاد بافتار توسط لیزر (laser ablation patterning) و میکرولیتوگرافی، روشی برای ساخت لنزهای تماسی میکروفلوئیدیکی ابداع کردهاند که نتایج آن در مجلهی Small چاپ شده است[1]. آنها با این روش لنزهایی ساختهاند که شامل تقعرهای میکرونی متصل به کانالهای میکرونی است که قطر و عمق مشخصی دارند. در این سامانه، پارامترهای گوناگونی مانند جریان اشک مصنوعی و اتصال فلئوروفور به کانالها برای نشان دادن امکان تحریک و تابش نور در طیف مرئی بررسی شدهاند. بهعلاوه، این لنزها به علت شفافیت عبوردهی هوا سبب آسایش بیمار میشوند. لنز تماسی میکروفلوئیدیکی ابداعشده، شناسایی و بررسی نشانگرهای زیستی متعدد موجود در اشک و رهایش مداوم و کنترلشدهی دارو برای درمان بیماریهای چشمی را ممکن میسازد.
مترجم: سحر جلوداری